“De Russische” als Baby
De Rus als baby
Het jong van een Blauwe Rus is een vat vol tegenstellingen. Zoals zijn uiterlijk verandert, zo verandert ook zijn gedrag. Het jong is bijna elke dag een andere kat. Wie het dier in de eerste maanden observeert, kan nauwelijks geloven dat deze kleine wervelwind met een ruig ogende pels op een dag uitgegroeid is tot een mooie zilverachtige kat. Het is eveneens moeilijk voor te stellen dat de hemelsblauwe ogen in een paar weken veranderen in intens groene ogen met een licht melancholische glans.
De Blauwe Rus doorloopt meer ontwikkelingsfasen als andere kattenjongen, het leeft meer levens gelijktijdig. De ene dag loopt het lief en elegant door de woonkamer, laat zijn klauwen niet zien en wrijft zich spelend tegen je aan. De andere dag sluipt het als een panter door het huis, kruipt in je broekspijp en krabt zich een weg naar boven. Deze fase begint meestal al na acht weken en duurt tot het jong een jaar oud is. Meer dan vier maanden lang zorgt deze kleine booswicht voor steeds nieuwe verrassingen. Het ene moment toont hij zijn tanden, furieus, waar hij zich een moment eerder nog liet strelen. Nog een beetje later loopt het kleine monster afwezig rond onze benen, met grote ogen en met een gefronst voorhoofd. Alsof het nadenkt, met de tongpunt uit zijn muil.
Bij zijn eerste verhuis na twaalf weken reageert de Blauwe Rus meestal panikerig. Urenlang loopt hij rusteloos rond, op zoek naar broers en zussen, naar de moeder en de vertrouwde omgeving. Hij houdt zich afzijdig bij de mieuwe mensen en hij gedraagt zich schuw. Na een aanpassingsperiode van ongeveeer twee dagen echter begint hij zich thuis te voelen. Eén iemand zoekt hij zich uit. Die persoon wordt zijn één en alles. Die persoon volgt hij op de voet, nooit opdringend, eerder zacht en volhardend. Aan die persoon richt hij een stil ´mi´, als hij iets duidelijk wil maken. De Blauwe Rus accepteert natuurlijk ook de andere twee- en viervoeters, waarmee hij het huis deelt, hoewel die ook meermaals kennis maken met de duivel in hem. Ten opzichte van die ene persoon gedraagt hij zich bijna uitsluitend als een toegewijd engeltje.
Een goed opgevoede Blauwe Rus-baby is niet agressief, niet schuw, noch overdreven afhankelijk van de mens. Vooral in het zonlicht moet men deze slanke en lichtvoetige Blauwe Rus observeren. Het licht laat de pels zilverachtig glanzen, van het puntje van de neus tot onder aan de poten. Wondermooi zijn ook de jaden, de smaragdgroene ogen, die nauwelijks knipperen en niet tranen. Het harenkleed is vrij dicht als dik fluweel, zijdig en zacht. De typische zilverglans is te danken aan de nauwelijks waarneembare kleurloze uiteinden van de haren.
De engel ontbindt zijn duivels pas echt in de vrije natuur, als de Rus zijn natuurlijk jachtinstinct terugvindt. Urenlang kan een Blauwe Rus op zijn prooi wachten, met het geduld van een engel. Dan slaat hij toe, slechts eenmaal, trefzeker, zonder zijn prooi de geringste kans te geven. In het gevecht met zijn prooi springt hij vaak een meter hoog, een bewijs van zijn lenigheid en kracht.
Zoals dit ras is er geen tweede.
